Evenveel is nooit genoeg
Ieder kind evenveel. Een principe dat bij veel ouders bovenaan het lijstje staat. Want natuurlijk probeer je ervoor te zorgen dat je al je kinderen evenveel geeft en dat je op gelijke wijze met ze omgaat. Maar is het nodig om kinderen altijd gelijk te behandelen, en willen kinderen eigenlijk wel gelijk behandeld worden?
Op de een of andere manier lijkt het of onze kinderen nooit genoeg krijgen en of wij, als ouders, nooit genoeg geven. Maar al lijkt het alsof kinderen altijd alles hetzelfde en evenveel willen, toch is dat niet zo.
Een vrouw vroeg haar kersverse echtgenoot: Van wie houd je het meeste, van je moeder of van mij?’ Zou hij geantwoord hebben: ‘Ik houd van jullie allebei evenveel’, dan had hij een groot probleem gehad. In plaats daarvan zei hij: ‘Mijn moeder is mijn moeder. Jij bent de fascinerende, aantrekkelijke vrouw waar ik de rest van mijn leven mee wil delen.’ Om net zo geliefd te zijn als de ander, voelt op de een of andere manier als minder geliefd zijn. Om als enige op deze manier geliefd te zijn, vanwege jouw speciale zelf, maakt dat je precies op die wijze geliefd bent die je nodig hebt. Het gaat er niet zozeer om hoeveel er van je gehouden wordt, maar dat er op de juiste manier van je gehouden wordt.
Uiteraard is het niet de bedoeling dat je nooit meer evenveel aan je kinderen geeft. Er zijn genoeg momenten waarop je dat juist wel moet doen. Het kan echter voorkomen dat je in een bepaalde situatie besluit niet evenveel te geven. Het kind dat dan minder ontvangt, wordt niet automatisch tekort gedaan. Jouw begrip en acceptatie zal je kind helpen om ermee om te gaan.
Willem (4 jaar) vanuit bed: ‘Mam, het is niet eerlijk. Je was langer bij Sara dan bij mij. Je hebt langer met haar gepraat.’ Ik kom in de verleiding om hem uit te leggen: ‘Sarah kon vanavond moeilijk in slaap komen. Ik zal het morgenavond goedmaken. Dan lees ik je een extra verhaaltje voor.’
In plaats daarvan zeg ik: ‘Oh, had je graag gewild dat ik langer bij jou was gebleven?’ Willem: ‘Ja’ (en krult zich meteen op om te gaan slapen)
Evenveel tijd kan ervaren worden als minder tijd. Verdeel tijd naar behoefte.
Het voorbeeld waarin het ene kind klaagt dat zijn broer een grotere pannenkoek krijgt bijvoorbeeld. Wat nou als hij graag meer wil, maar het beslag is op? Neem dan zijn teleurstelling serieus, wanneer je hem vertelt dat er geen beslag meer is, erken zijn gevoelens en verwoord zijn verlangen: ‘Je vindt het jammer dat het beslag op is, je had er volgens mij nog wel tien willen eten!’ Daarnaast zou je bijvoorbeeld in zijn bijzijn op een boodschappenlijstje kunnen noteren dat je de volgende keer extra pannenkoekenbeslag voor hem meeneemt. Belangrijk is dat je dat ook daadwerkelijk doet. Hiermee geef je expliciet aan, serieus rekening te willen houden met zijn behoefte.
Behandel kinderen als uniek individu: geef aangepast aan de individuele behoefte.
