De corrigerende tik: onze visie
Effectief opvoeden is gebaseerd op wederzijds respect tussen ouder en kind en gaat niet samen met een corrigerende tik.
De corrigerende tik wordt nog steeds toegepast door sommige ouders. Het wordt meestal ingezet als een laatste redmiddel als waarschuwen niet helpt. Vaak wordt het niet gepland, maar gebeurt het in een woede-uitval als ouders hun geduld verliezen. Het lijkt op zo’n moment dat het helpt: het lucht de ouder op en het kind gehoorzaamt, in elk geval op dat moment. De corrigerende tik hoort niet bij effectief opvoeden. Waarom? Door wat je kinderen hiermee leert. Het leert kinderen namelijk niet-wenselijke methodes om om te gaan met frustratie. In feite vertelt het hun: ‘Als je boos of gefrustreerd bent, zoek niet naar oplossingen. Sla. Dat is wat je ouders ook doen.’ In plaats van onze kinderen te laten zien hoe je op een geciviliseerde manier met negatieve gevoelens om kan gaan, laten we zien hoe het voelt om geslagen te worden, maar geven we ook indirect toestemming om te slaan.
Een van de meest negatieve bijwerkingen van de corrigerende tik, is dat het in de weg staat van het geweten van je kind. Het kind dat heeft ‘betaald’ voor zijn slechte gedrag door het ondergaan van een corrigerende tik, voelt zich vrij om zijn negatieve gedrag te herhalen.
Daarnaast staat het in de weg van de autonomie van een kind. Met zijn gevoel zichzelf te zijn en zijn recht om zichzelf en zijn lichaam te beschermen. Als je een corrigerende tik geeft, zeg je in feite: ‘Jouw lichaam is niet van jou; het is mijn bezit en omdat je niet in staat bent om te leren wat goed of fout is, geef ik je daarom een tik’. Autonomie van een kind is de basis van zijn zelfbeeld en zelfvertrouwen. De corrigerende tik schaadt dit zelfbeeld en zelfvertrouwen.
Als een kind betere manieren leert om boosheid en frustratie te uiten en ouders betere manieren vinden om grenzen te stellen, maakt dat de corrigerende tik overbodig.
