Hoe ga je om met liegen?

Een leugen van je kind weerspiegelt meestal een wens of een angst. Focus op de wens of de angst in plaats van te focussen op het liegen. Neem het kind apart en confronteer hem met de waarheid waarbij je zijn gevoelens accepteert.

Situatie: Je kind speelt met een bal en stoot een vaas om.

Niet-behulpzaam:
Ouder: “Wie heeft deze vaas omgestoten”
Kind: “Ik niet”
Ouder: “Weet je het zeker? Ik zag dat je met de bal aan het spelen was”.
Kind: “Echt niet”
Ouder: “Ik vind het niet leuk als je niet de waarheid vertelt.”

Blijven hangen in een welles-nietes discussie, daar krijg je geen eerlijke kinderen van. In plaats van het kind in een hoek praten, focus op de wens of de angst áchter de leugen en confronteer hem daarna met de waarheid, waarbij je zijn gevoelens accepteert.

Wens = vaas niet gebroken
Angst = ouder wordt boos

Behulpzaam:
“Ik zag dat je met de bal speelde en de vaas omstootte”
“Nee echt niet, ik zweer ‘t!”
“Ik weet dat je zou willen dat het niet gebeurd was. Ik vind dit niet leuk. Ik verwacht dat je de volgende keer de bal laat liggen in de woonkamer of naar buiten gaat om te voetballen. Vertel, hoe gaan we die scherven opruimen?”

Door het kind niet in de rol van leugenaar te plaatsen, door zijn gevoelens te accepteren en onze gevoelens te uiten maken we het veilig voor het kind om naar ons toe te komen met de waarheid.

Door het creëren van een klimaat waar al zijn gevoelens worden geaccepteerd, waar het kind weet dat hij niet naar beneden wordt gehaald, beschuldigd of gestraft voor zijn fouten zal het kind zich veilig voelen om uit zichzelf de waarheid te vertellen.